1970 yılında Ankara’da dünyaya gelen Reyhan Saygın, Ankara Tevfik Fikret Lisesi’nde okurken yazma sevdasına tutulmuştur. Liseden sonra da eğitim hayatına Ankara’da devam etmiştir. Ankara Üniversitesi’nde İşletme bölümünü bitirip, yine aynı üniversitede İnsan İlişkileri Programında yüksek lisansını tamamlamıştır.
Mezuniyetinden sonra 11 yıl boyunca sermaye piyasalarında görev alırken iletişime olan yatkınlığı ile beraber 16 yıl boyunca da kurumsal iletişim alanında çalışmıştır. Şuanda da aldığı uluslararası akredite (ICF) koçluk eğitimi ile farkındalık, performans ve dönüşüm/değişim konularında profesyonel koçluk yapmaktadır. Ayrıca kendi atölyesinde yaratıcılık temelli öz farkındalık çalışmalarını sürdürmekte, bireysel ve kurumsal danışmanlık hizmeti vermektedir.
İlk romanı olan “Zamansız Mevsimler” i 2016 yılında yazan yazar, dört tane kurumsal kitabın da proje yöneticiliğini ve yazarlığını yapmıştır. 2018 yılında ise benim de kendisi ile tanışmama vesile olan “Denizlere Çıkar Sokaklar” isimli romanını çıkartmıştır.
Denizlere Çıkar Sokaklar
Kitaptaki ana karakterimiz “Sevin” adındaki tahminimce orta yaşlarda olan ve hayatta dik durmaya çalışan, bazen kendini sorgulayan bazen de kendimizi sorgulamamıza neden olan çok sevimli bir hanımefendidir. Kendisi, bir aile haline geldiği Derya, Kemal ve Can ile birlikte babasının da içinde bulunduğu tatlı bir apartmanda yaşamaktadır. Hikayemiz her zaman Sevin’in ağzından anlatılmakla birlikte onun derin duygularını, yaşamını, aile kavramını ve ailenin önemi konularını işlemektedir. Romanda hayatın hem acı yönleri hem de tatlı anıları samimi bir şekilde anlatılmaktadır.
Kitapta beni en çok etkileyen karakterlerden biri de tatlı apartmanımızdaki Can’dı. Derya ve Kemal’in oğlu olan Can, içini sadece Sevin’e açan ve onun yaptığı kurabiyelerde mutluluk arayan bir çocuktur. Yaşadığı anılara her zaman Sevin’i de ortak etmesi, bazen onunla uğraşması bazen de yardım etmesi romana çok naif bir karakter kazandırmıştır.
Ana karakterimiz olan Sevin Hanım’ın babasına ait bir kitap dükkanları vardır. Babası tüm yaşamı boyunca kitaplarla haşır neşir olduğundan dolayı ana karakterimiz de kitapları çok sevmektedir. Babasının eski bir arkadaşı tarafından yazılan “Sonun Başlangıcı” isimli kitaptan birkaç sayfa okuduktan sonra kitaptaki aşk hikayesini ve yazarın anlatımını çok güzel yorumlamıştı Sevin.
Böyle yazmak için ne kadar aşık olmak lazım? Dağları devirecek, dünyanın diğer ucuna gidecek kadar mı? Bu bir mucize mi yoksa uyanacağın bir rüya mı? Bu şaraptan bir kere tadınca susuzluğun biter mi sonsuza kadar? Yoksa sonun mu olur tamah ettiğin baldan tatlı zehir?
Romanda gerçekleşen olaylar ve Sevin ile birlikte biz de oradan oraya gidiyoruz. İstanbul sokaklarında dolaşıyoruz ve kendimizle konuşuyoruz.
Kaderi değiştirmek için delirmeler, yaşananlar için delirmeler, olacaklar için delirmeler… Delirmeler kaderimiz mi sonuç olarak? O zaman niçin normal olmaya çabalamak? Peşin peşin delirsek? Daha kolay karşılamaz mıyız hayatı? Kolayca yuvarlanıp gitmez miyiz bize hazırlanan sona?
Anladım, deliler kazanıyor bu savaşı, seçimi onlar yapıyor. Onlar mutlu oluyor bu hayatta. Anladım…
Sizlerle bir de ana karakterimizin sevgili babasından “Mutluluk” hakkındaki önerilerini paylaşmak isterim.
Mutluluk… Mutluluk bir hedef değil çocuklar, mutluluk bir sonuç. Mutluluğu yakalamak için kovalarsanız yarış atı olursunuz, sakatlanırsınız bir gün. Mutlu olduğunuzda ne yapıyorsanız onu yapmaya devam edin siz, özen gösterin ama. Mutluluk sizin oldu diye sevinip şımarır ve onu harcarsanız bir daha yerine koymanız her zaman daha zor olur. Onu kadife bir kutuya koyup muhafaza edin, o dünyanın en değerli mücevheridir. Mutluluk onu hak edene mutlaka gelir ve çok yakışır. Sabredene…
Ve son olarak:
Bu gece her şeyi oluruna, geceyi güne, kelimeleri öze, aşkı yüreğime bırakıyorum. Zamanın hızına, kaderin gücüne, tesadüflerin anlamına bir kez daha şapka çıkarıyorum.
Kitap Önerileri kategorisinde bulunan diğer içerikleri de okumanızı tavsiye ederiz!
